มรดกของศรีรัศมิ์: ชีวิตที่ยิ่งใหญ่กว่าราชวงศ์

ใน โลก ที่ ทุก อย่าง ถูก กำหนด ด้วย ชาติ กำเนิด มี หญิง สาว คน หนึ่ง ที่ เกิด มา ใน ครอบครัว ธรรมดา แต่ กลับ กลาย เป็น ชื่อ ที่ คน ทั้ง ประเทศ ไม่ เคย ลืม เธอ คือ ศรีรัตน์ สุวดี ผู้ หญิง ที่ เคย ใช้ ชีวิต อยู่ หลัง ม่าน ของ วังหลวง แต่ ก่อน หน้า นั้น เธอ คือ เด็ก หญิง ธรรมดา ที่ เติบ โต ใน จังหวัด ราชบุรี เมือง เล็ก ๆ ที่ เงียบ สงบ และ อบ อุ่น ศรีรัตน์ ไม่ ได้ เกิด ใน ราชสกุล เธอ ไม่ มี มงกุฎ ไม่ มี ตระกูล สูงศักดิ์ แต่ เธอ มี หัว ใจ ที่ มุ่ง มั่น และ วิธี พูด ที่ อ่อน โยน เกิน วัย วัย เด็ก ของ เธอ ไม่ ถูก บันทึก ไว้ ใน หน้า หนังสือ


ประวัติศาสตร์ แต่ สำหรับ เพื่อน บ้าน และ ชาว บ้าน ใน ชุม ชน เธอ คือ เด็ก หญิง รัตน์ ผู้ มี รอย ยิ้ม อบ อุ่น และ มัก จะ นั่ง อ่าน หนังสือ เงียบ ๆ ใต้ ต้น ไม้ ใหญ่ หน้า บ้าน ความ ฝัน ของ เธอ ไม่ ได้ เริ่ม ต้น ด้วย ราชวงศ์ แต่ เริ่ม จาก คำ เรียบ ง่าย อยาก เป็น คน ที่ มี คุณ ค่า หลัง จบ มัธยม เธอ ศึกษา ต่อ ด้าน บริหาร ธุรกิจ และ ทำ งาน เป็น พนักงาน ต้อน รับ ใน บริษัท เล็ก ๆ เธอ คือ คน ธรรมดา คน หนึ่ง ใน สังคม ไทย แต่ โชค ชะตา มี แผน ที่ ไม่ มี ใคร คาด คิด หลาย คน เชื่อ ว่า บุญ เก่า พา เธอ เข้า สู่ วัง แต่ แท้ จริง แล้ว มัน คือ


ผล ลัพธ์ ของ วินัย และ ความ สงบ เธอ ไม่ เร่ง รีบ ไม่ ปรารถนา แสง สี เธอ เพียง แต่ ใช้ ชีวิต ด้วย ความ เงียบ งาม จน วัน หนึ่ง โชค ชะตา ก็ นำ พา เธอ ให้ เข้า ใกล้ พระ บรมโอรสาธิราช ไม่ ใช่ เพราะ รูป ลักษณ์ ที่ สะดุด ตา แต่ เพราะ ความ นุ่ม นวล ของ จิต ใจ ความ สงบ ที่ แผ่ ออก มา โดย ไม่ ต้อง พูด มาก เธอ มี ดวง ตา ที่ เชื่อ มั่น แต่ ไม่ ดู หยิ่ง ยโส หนึ่ง ใน คำ บอก เล่า ของ ผู้ ที่ เคย พบ เธอ กล่าว ไว้ เช่น นั้น จาก เด็ก หญิง ใน บ้าน ไม้ หลัง เล็ก ชีวิต ของ ศรีรัตน์ กำลัง จะ เปลี่ยน ไป ตลอด กาล แต่ ใน ขณะ ที่ หลาย คน มอง


ว่า เป็น โชค ดี บาง คน ก็ รู้ ว่า เธอ กำลัง ก้าว เข้า สู่ โลก ที่ ซับ ซ้อน เกิน กว่า ความ ฝัน วัน ที่ หญิง สาว คน หนึ่ง จาก บ้าน ไม้ ใน ราชบุรี ก้าว เข้า สู่ พระ ราชวัง ไม่ ใช่ แค่ การ เปลี่ยน แปลง สถานะ แต่ มัน คือ จุด เริ่ม ต้น ของ ความ คาด หวัง มหาศาล ปี พุทธศักราช 2544 งาน อภิเษก สมรส ของ พระ บรมโอรสาธิราช กับ ศรีรัตน์ กลาย เป็น เหตุ การณ์ ที่ ทั้ง ประเทศ จับ ตา มอง เธอ สวม ฉลอง พระ องค์ ท่า ไหม สี ทอง อาร่าม สาย ตา ของ ประชา ชน จับ จ้อง เต็ม ไป ด้วย ความ ปลื้ม ปีติ และ คำ ว่า น่า ชื่น ชม สื่อ มวล ชน พร้อม ใจ ตี๊ พิมพ์ ภาพ ของ เธอ ทั่ว ทั้ง


หน้า หนังสือ พิมพ์ เธอ กลาย เป็น พระ ชายา อย่าง เป็น ทาง การ จาก หญิง สามัญชน สู่ อ้อม กอด ของ ราชสำนัก ใคร บาง คน กล่าว ว่า ใน งาน นั้น เธอ ยิ้น แต่ ตา ของ เธอ ไม่ เคย วาง จาก พื้น ดิน ราว กับ ยัง ยึด ยง ตัว ตน ไว้ กับ ความ เรียบ ง่าย แม้ อยู่ ท่าม กลาง เครื่อง ราช อิสริยาภรณ์ แต่ ใน ความ วิจิตร ของ พิธี ก็ มี แรง กด ดัน ที่ มอง ไม่ เห็น เพราะ เธอ ไม่ ได้ แต่ง งาน กับ แค่ บุคคล แต่ แต่ง งาน กับ สถาบัน ผู้ หญิง ไทย หลาย คน เฝ้า ฝัน อยาก เป็น เจ้า หญิง แต่ มี เพียง ไม่ กี่ คน ที่ เข้า ใจ ว่า อะ การ เป็น เจ้า หญิง ไม่ ได้ มี แค่


เครื่อง เพชร แต่ มัน มี น้ำ หนัก ของ สาย ตา ทั้ง ประเทศ ศรีรัตน์ รู้ ดี ว่า ทุก ย่าง ก้าว ของ เธอ ไม่ ใช่ ของ ตัว เอง อีก ต่อ ไป ตั้ง แต่ วัน นี้ เป็น ต้น ไป เสียง พูด การ แต่ง กาย ท่า ทาง และ แม้ กระทั่ง รอย ยิ้ม ล้วน กลาย เป็น สิ่ง ที่ ถูก ตี ความ และ ต้อง เหมาะ สม เสมอ แต่ แม้ จะ อยู่ ใน กรอบ แห่ง ธรรมเนียม เธอ ก็ ไม่ เคย เส แสร้ง เธอ ยัง คง เรียบ ง่าย ไม่ ฉูด ฉาด ไม่ หวือ หวา เธอ เลือก จะ เงียบ มาก กว่า พูด เกิน จำเป็น บาง คน เรียก เธอ ว่า เจ้า หญิง ผู้ สุภาพ บาง คน ยก ย่อง ว่า เธอ คือ ภาพ สะท้อน ของ หญิง ไทย ดั้ง เดิม แต่


ไม่ ว่า คน จะ มอง เธอ อย่าง ไร ศรีรัตน์ ก็ ยัง คง เป็น เธอ ผู้ หญิง ที่ ยืน อยู่ กลาง เวที อภิเษก แต่ จิต ใจ ยัง แนบ ชิด กับ ดิน และ นั่น คือ เสน่ห์ ที่ แม้ แต่ เพชร ก็ ไม่ อาจ ทัด เทียม ได้ ทุก ชีวิต ล้วน มี วัจจักร มี รุ่งเรือง ก็ มี ร่วง โรย แต่ สำหรับ ใคร บาง คน การ จาก ไป ของ เธอ ไม่ ได้ เป็น แค่ ข่าว ใหญ่ แต่ มัน คือ ความ เงียบ ที่ สะเทือน ทั้ง ประเทศ ราย ปี พ.ศักราช ศ ข่าว ใหญ่ สะเทือน สังคม ไทย ศรีรัตน์ สุวดี ขอ ลา ออก จาก ฐานันดศักดิ์ เอกสาร ฉบับ สั้น ประกาศ อย่าง เป็น ทาง การ แต่ ทิ้ง คำ ถาม ไว้


เป็น หมื่น ล้าน คำ ใน หัว ใจ ของ ผู้ คน สื่อ เงียบ ราชสำนัก นิ่ง ประชา ชน สงสัย แต่ ไม่ กล้า ถาม ทำไม ผู้ หญิง ที่ เคย เป็น พระ ชายา จึง ต้อง จาง หาย ไป จาก ประวัติศาสตร์ เร็ว ขนาด นี้ มี ข่าว ลือ มี บท วิเคราะห์ แต่ ไม่ มี ใคร รู้ ความ จริง ที่ แท้ จริง และ บาง ที ศรีรัตน์ เอง ก็ เลือก จะ ไม่ พูด เพราะ บาง ความ จริง ไม่ ได้ มี ไว้ เปิด เผย แต่ มี ไว้ วาง ลง อย่าง เงียบ งาม หลาย คน บอก ว่า เธอ คือ เจ้า หญิง ผู้ หาย ไป บาง คน เรียก เธอ ว่า แม่ ผู้ ยอม สลัด ทุก อย่าง แต่ เหนือ คำ เรียก กล่าว นั้น เธอ คือ มนุษย์ คน หนึ่ง ที่ เลือก


ความ สงบ เหนือ เสียง ปรบ มือ นัก จิตวิทยา ชื่อ ดัง คอ เคย กล่าว ไว้ ว่า ไม่ มี ใคร สามารถ หลีก หนี เงา ของ ตน ได้ หาก ไม่ เผชิญ หน้า กับ มัน บาง ที การ จาก ไป ของ ศรีรัตน์ อาจ ไม่ ใช่ การ หนี แต่ มัน คือ การ เผชิญ หน้า ด้วย วิธี ที่ โลก ภาย นอก ไม่ เข้า ใจ ไม่ ใช่ ด้วย คำ พูด ไม่ ใช่ ด้วย การ ปก ป้อง ตัว เอง แต่ ด้วย ความ เงียบ ใน ความ เงียบ นั้น เธอ กลับ กลาย เป็น เสียง เสียง ของ คำ ถาม ที่ สังคม ยัง ไม่ กล้า ตอบ เสียง ของ ผู้ หญิง ที่ ถูก คาด หวัง เกิน กว่า ที่ ใคร ควร ต้อง แบก และ ใน ความ ล่ม สลาย นั้น เธอ กลับ กลาย เป็น สัญลักษณ์


ของ พลัง อัน สง่า งาม เมื่อ ฐานันดอนศักดิ์ หาย ไป เสื้อ ผ้า ไหม ถูก ถอด ออก ชื่อ เสียง ถูก กลบ ด้วย ข่าว ลือ แต่ สิ่ง หนึ่ง ที่ ไม่ เคย เปลี่ยน ไป คือ ความ รัก ของ แม่ หลัง จาก ศีรัตน์ ลา ออก จาก ฐานันดร เธอ หาย ไป จาก สาย ตา สาธารณชน ไม่ มี บท สัมภาษณ์ ไม่ มี ภาพ ไม่ มี เสียง ใด ๆ ที่ มา จาก เธอ อีก เลย แต่ สิ่ง หนึ่ง ที่ ยัง คง อยู่ คือ สาย สัมพันธ์ ระหว่าง เธอ กับ พระ โอรส เธอ ไม่ เคย ออก มา พูด ว่า เธอ คิด ถึง ลูก เพียง ใด ว่า เธอ รู้ สึก อย่าง ไร เมื่อ ต้อง อยู่ หาก แต่ ใน ความ เงียบ นั้น มี คำ พูด นับ


พัน ถูก ซ่อน ไว้ ใน สาย ลม เพราะ บาง ครั้ง ความ รัก ที่ แท้ จริง ไม่ ได้ วัด กัน ที่ จำนวน คำ พูด แต่ วัด กัน ที่ การ ยอม เสีย สละ เงียบ ๆ เธอ รู้ ว่า หาก เธอ ออก มา สู้ ต่อ หน้า สื่อ หาก เธอ แสดง ความ เศร้า อาจ กลาย เป็น ภาระ สำหรับ ลูก ชาย ของ เธอ ใน วัน ข้าง หน้า เธอ จึง เลือก ที่ จะ เงียบ ไม่ ใช่ เพราะ อ่อน แอ แต่ เพราะ รัก อย่าง เข้ม แข็ง ที่ สุด เพราะ คน เป็น แม่ ยอม ให้ ลูก ลืม ตัว ตน เพียง เพื่อ ให้ ลูก มี โอกาส เริ่ม ต้น ใหม่ อย่าง สงบ และ แม้ จะ ไม่ มี ภาพ ร่วม เฟรม ไม่ มี ข่าว การ พบ กัน แต่ ใน ใจ ของ ผู้ เป็น แม่ เธอ อาจ


เฝ้า มอง ลูก จาก ที่ ไกล ด้วย สาย ตา ที่ ไม่ เคย มี คำ กล่าว หนึ่ง ของ อิส ว่า สิ่ง ที่ อยู่ ใน อำนาจ ของ เรา คือ การ เลือก วิธี ตอบ สนอง ต่อ สิ่ง ที่ เกิด ขึ้น ศรีรัตน์ เลือก ที่ จะ ตอบ สนอง ด้วย การ ถอย เพื่อ รักษา ความ สงบ ใน อนาคต ของ ลูก ใน โลก ที่ ผู้ คน ต่าง แข่ง ขัน เพื่อ อยู่ ใน แสง ไฟ เธอ เลือก เดิน ออก มา อยู่ ใน ความ มืด ไม่ ใช่ เพราะ แพ้ แต่ เพราะ รัก และ ใน ความ เงียบ นั้น เธอ ได้ กลาย เป็น แม่ ผู้ ยิ่ง ใหญ่ ที่ สุด แม้ จะ ไม่ มี ใคร เห็น ใน วัน ที่ เธอ เงียบ หาย ไม่ มี ข่าว ไม่ มี ภาพ หลาย คน อาจ คิด ว่า ผู้ หญิง คน


นี้ ได้ หลุด ออก จาก ใจ ของ ผู้ คน ไป แล้ว แต่ ความ จริง คือ ตรง กัน ข้าม แม้ จะ ไม่ มี บท บาท ใน ราชวงศ์ แม้ จะ ไม่ มี ฐานันดศักดิ์ แต่ ชื่อ ศรีรัตน์ สูดี กลับ ยัง ถูก เอ่ย ถึง ด้วย ความ เคารพ มี เพศ ลับ มี กลุ่ม สนทนา ที่ เงียบ ๆ พูด ถึง เธอ ด้วย ถ้อย คำ สุภาพ บาง คน เก็บ ภาพ ของ เธอ ไว้ ใน โทรศัพท์ บาง คน เล่า เรื่อง ของ เธอ ให้ ลูก หลาน ฟัง ไม่ ใช่ เพราะ เธอ เป็น เจ้า หญิง แต่ เพราะ เธอ เคย เป็น ภาพ ของ ความ ดี งาม ใน สาย ตา คน ธรรมดา คน ไทย ไม่ ลืม ง่าย โดย เฉพาะ เมื่อ ใคร สัก คน เคย ใช้ ชีวิต อย่าง อ่อน น้อม และ ซื่อ ตรง


แม้ เธอ จะ เงียบ แต่ การ เงียบ ของ เธอ กลับ กลาย เป็น เสียง สะท้อน สะท้อน ให้ เห็น ว่า ใน สังคม ที่ เต็ม ไป ด้วย ความ วุ่นวาย ความ เรียก หน้า ยัง คง มี พลัง หลาย คน เขียน จดหมาย หลาย คน อธิษฐาน ใน ใจ ขอ ให้ เธอ มี ความ สุข ไม่ ว่า ตอน นี้ จะ อยู่ ที่ ไหน มัน ไม่ ใช่ ความ รัก ใน ฐานะ สตรี ใน ราชวงศ์ แต่ มัน คือ ความ รัก ใน ฐานะ มนุษย์ คน หนึ่ง ที่ เคย ยิ้ม อย่าง อ่อน โยน และ จาก ไป อย่าง สงบ นัก ปรัชญา เซเนกา เคย กล่าว ไว้ ว่า จง วัด คุณ ค่า ของ คน จาก เวลา ที่ เขา จัก ไป ไม่ ใช่ ตอน ที่ เขา อยู่ ใน จุด สูง สุด และ นั่น


คือ สิ่ง ที่ เกิด ขึ้น กับ ศรีรัตน์ ใน วัน ที่ ไม่ มี ใคร พูด ถึง เธอ ใน สืบ ประชา ชน กลับ ยัง จด จำ เธอ ใน ใจ เพราะ ความ งด งาม ที่ แท้ จริง ไม่ เคย ต้องการ เสียง ปรบ มือ แค่ อยู่ ใน ความ ทรง จำ อย่าง เงียบ งาม ก็ เพียง พอ แล้ว ใน โลก ของ ราชวงศ์ การ แต่ง กาย ไม่ ใช่ แค่ เรื่อง ของ ความ งาม แต่ มัน คือ ภาษา ของ ความ สงบ เรียบ ง่าย และ อ่อน น้อม และ ศรีรัตน์ เข้า ใจ ภาษา นั้น อย่าง ลึก ซึ้ง เธอ ไม่ เคย ใส่ ชุด ที่ ฉูด ฉาด ไม่ แต่ง หน้า เข้ม ไม่ ใส่ เครื่อง เพชร ที่ ใหญ่ โต แต่ กลับ มี ออร่า ที่ ใคร หลาย คน บอก ว่า สง่า


โดย ไม่ ต้อง พยายาม ใน ทุก งาน พิธี เธอ มัก สวน ชุด ไท้ ผ้า ใหม่ สี พั เทวะ เรียบ แต่ มี ราย ละเอียด นุ่ม นวล แต่ ไม่ กลืน หาย เหมือน ดอก ลำดวล ใน ปาก เขียว ที่ ไม่ แย่ง ซิม ใคร แต่ กลับ เป็น จุด ศูนย์ กลาง ของ ความ รู้ สึก หลาย ดีไซเน่อ ไถ่ เคย ให้ สัมภาษณ์ ว่า หลัง จาก ศรีรัตน์ ปรากฏ ตัว ผ้า ไหม ไทย ได้ รับ ความ นิยม มาก ขึ้น อย่าง เห็น ได้ ชัด เธอ ไม่ เคย ตั้ง ใจ จะ เป็น ผู้ นำ แฟชั่น แต่ เธอ กลับ เป็น โดย ธรรมชาติ เพราะ แฟชั่น ที่ แท้ จริง ไม่ ใช่ การ พยายาม โดด เด่น แต่ คือ การ อยู่ กับ ตัว เอง อย่าง มั่น คง ศรีรัตน์ ไม่ เคย ใส่ แบรนด์ ต่าง


ชาติ ราคา แพง แต่ เธอ สนับสนุน งาน ฝี มือ ของ คน ไทย เลือก ผ้า ไทย เลือก ช่าง ตัด เย็บ ท้อง ถิ่น และ เลือก ความ เคารพ วัฒนธรรม เหนือ กว่า ความ หรูหรา ใน ทุก ภาพ ที่ เธอ ปรากฏ เธอ ไม่ ใช่ แค่ คน ที่ ใส่ เสื้อ ผ้า แต่ เสื้อ ผ้า เหล่า นั้น คือ กระจก สะท้อน ความ คิด และ จิต ใจ ของ เธอ ความ สงบ ของ สี ความ อ่อน โยน ของ ผ้า ความ มั่น ใจ ของ ท่า ที ล้วน รวม กัน เป็น ตัว ตน ของ หญิง คน หนึ่ง ที่ งด งาม แม้ ไม่ มี ตำแหน่ง และ แม้ วัน นี้ เธอ จะ หาย ไป จาก สื่อ ภาพ ของ เธอ ใน ชุด ไทย ยัง คง วน เวียน ใน หัว ใจ ของ ผู้ คน เธอ ไม่ ต้อง


ขึ้น ปก นิตยศาสตร์ ก็ ยัง เป็น แรง บันดาล ใจ ของ ผู้ หญิง ไทย รุ่น ใหม่ เพราะ ความ งาม ไม่ จำเป็น ต้อง เปล่ง ประกาย แค่ อยู่ ใน ใจ ใคร บาง คน ก็ เพียง พอ แล้ว ใน ยุค ที่ การ ทำ ความ ดี มัก มา พร้อม กล้อง ถ่าย ภาพ มี ใคร บาง คน ที่ เลือก ทำ แล้ว เงียบ และ ปล่อย ให้ ผล ลัพธ์ เป็น เสียง ของ หัว ใจ ศรีรัตน์ ไม่ เคย ประกาศ ตัว ว่า เธอ คือ นัก บุญ เธอ ไม่ เคย ขึ้น เวที เพื่อ กล่าว สุนทรพ เรื่อง ความ เสีย สละ แต่ คน ใน ชุม ชน คน ที่ เคย เจอ เธอ กลับ จด จำ เธอ ใน แบบ เดียว กัน เธอ ฟัง มาก กว่า พูด เธอ ช่วย มาก กว่า สัญญา เธอ มา เงียบ ๆ แต่


เปลี่ยน หลาย ชีวิต ก่อน ที่ เธอ จะ ลา ออก จาก ฐานันดร ศรีรัตน์ เคย ลง พื้น ที่ เยี่ยม ศูนย์ เด็ก เคย ให้ ทุน การ ศึกษา เคย ไถ่ ชีวิต โค เคย ช่วย เหลือ เด็ก ด้วย โอกาส โดย ไม่ ต้อง มี สื่อ ราย งาน บาง โครง การ ที่ เธอ มี ส่วน สนับสนุน ยัง คง ดำเนิน ต่อ แม้ เธอ จะ จาก ไป จาก ชีวิต สาธารณะ เพราะ ความ ดี ที่ แท้ จริง ไม่ ผูก ติด กับ ชื่อ เสียง แต่ มัน ฝาก ร่อง รอย ไว้ ใน ใจ คน คน ที่ ได้ รับ ความ ช่วย เหลือ จาก เธอ บาง คน โต ขึ้น เป็น ครู บาง คน เป็น แม่ ที่ เลี้ยง ดู ลูก อย่าง เข้ม แข็ง พวก เขา ไม่ เคย ลืม ว่า ครั้ง


หนึ่ง เคย มี ผู้ หญิง ใน ผ้า ใหม่ สี อ่อน เดิน เข้า มา ยืม มือ โดย ไม่ ขอ อะไร ตอบ แทน นัก ปรัชญา สโตอิ ชื่อ แิทัสส เคย กล่าว ว่า สิ่ง ที่ เรา มี ควร เป็น ของ ผู้ อื่น เท่า ที่ เรา ไม่ จำเป็น ต้อง เก็บ ไว้ กับ ตน และ ศรีรัตน์ อาจ ไม่ ได้ ร่ำ รวย ที่ สุด แต่ เธอ มี หัว ใจ ที่ ใหญ่ พอ จะ มอบ สิ่ง เล็ก ๆ ให้ กับ ใคร บาง คน ใน วัน ที่ โลก หมุน เร็ว เกิน ไป การ ให้ ของ เธอ ไม่ ใช่ เพื่อ ตำแหน่ง แต่ คือ ภาษา ของ ความ เมตตา ที่ พูด ผ่าน แวว ตา มือ และ การ เดิน ทาง เงียบ ๆ เรา เคย มอง ราชวงศ์ เป็น เพียง ภาพ ใน โทรทัศน์


ชุด ไหม ท่า ทาง อ่อน ช้อย เสียง ดน ดนตรี ไทย ใน พิธี จน บาง ครั้ง เรา ลืม ไป ว่า พวก เขา คือ มนุษย์ เหมือน กับ เรา ศรีรัต คือ ภาพ สะท้อน ของ ความ เป็น มนุษย์ ใน ระบบ ที่ ซ่อน อารมณ์ ไว้ หลัง ม่าน พิธีกรรม เบื้อง หลัง ผ้า ไหม สี อ่อน เบื้อง หลัง บท บาท พระ ชายา คือ หญิง สาว คน หนึ่ง ที่ มี หัว ใจ มี ความ หวัง มี ความ กลัว เหมือน พวก เรา เธอ ยิ้ม ใน วัน ที่ 7 เธอ นิ่ง ใน วัน ที่ วุ่นวาย และ เธอ เงียบ ใน วัน ที่ อยาก พูด เลี้ยง เคย กล่าว ไว้ ว่า มนุษย์ ทุก คน มี เงา และ หาก เรา ไม่ เผชิญ มัน มัน จะ ควบ คุม เรา สำหรับ ศรีรัตน์


เงา ของ เธอ อาจ คือ ความ คาด หวัง มหาศาล คือ เสียง กระซิบ ของ สังคม คือ บท บาท ที่ ไม่ เคย เลือก แต่ ต้อง รับ แต่ เธอ ไม่ ได้ หนี เงา นั้น เธอ เลือก อยู่ กับ มัน อย่าง สงบ ไม่ โต้ กลับ ไม่ ประชด ไม่ เปิด สิทธิ์ กับ ใคร เพราะ บาง ครั้ง ความ กล้า หาญ ที่ สุด คือ การ วาง ทุกข์ อย่าง ลง โดย ไม่ ต้อง ให้ ใคร เข้า ใจ และ นั่น แหละ คือ ความ เป็น มนุษย์ ที่ งด งาม ที่ สุด เธอ ไม่ ได้ สมบู แบบ แต่ เธอ จริง เธอ ไม่ ได้ ร้อง ขอ ความ เห็น ใจ แต่ ผู้ คน กลับ รู้ สึก ถึง ความ ลึก ซึ้ง ใน ตัว เธอ ใน โลก ที่ ภาพ ลักษณ์ สำคัญ


กว่า ความ รู้ สึก เธอ คือ เครื่อง เตือน ใจ ว่า เบื้อง หลัง เจ้า หญิง ก็ ยัง มี หัว ใจ ที่ เจ็บ เด่น ใน โลก ที่ วัด ฆ่า คน จาก จำนวน ผู้ ติด ตาม และ เสียง ดัง กลบ ความ สงบ เรื่อง ราว ของ ศรีรัตน์ คือ บท เรียน ที่ ไม่ จำเป็น ต้อง ตะโกน แต่ กลับ ดัง กล้อง ใน ใจ ใคร หลาย คน เธอ ไม่ ได้ ตอบ โต้ ไม่ ได้ เขียน หนังสือ ไม่ ได้ ร้อง ขอ ความ เข้า ใจ จาก ใคร เลย แต่ เธอ กลับ สอน ผู้ คน ด้วย วิธี ที่ เงียบ ที่ สุด เธอ สอน ว่า การ ยืน หยัด ไม่ จำเป็น ต้อง อยู่ บน เวที ความ เข้ม แข็ง ไม่ ได้ แสดง ออก ด้วย คำ พูด แต่ แสดง ออก ผ่าน การ


ไม่ เปลี่ยน ตัว เอง แม้ โลก จะ เปลี่ยน ไป หมด แล้ว ก็ ตาม หลาย คน ถาม ว่า ทำไม เธอ ไม่ ออก มา พูด ทำไม ไม่ เคย เคลียร์ ข่าว ลือ ทำไม ไม่ ทวง ความ ยุติธรรม คำ ตอบ อาจ อยู่ ใน ความ เงียบ นั้น เพราะ บาง ครั้ง การ เงียบ คือ ชัย ชนะ ของ จิต วิญญาณ ไม่ ใช่ เพื่อ ตัว เอง แต่ เพื่อ คน ที่ เธอ รัก และ เพื่อ เกียรติ ที่ ไม่ ต้อง อธิบาย ให้ ใคร เข้า ใจ เธอ ไม่ ได้ จาก ไป พร้อม ความ พ่าย แพ้ แต่ จาก ไป พร้อม ความ สง่า งาม ที่ ไม่ มี ใคร พราก ไป ได้ และ บาง ที นี่ อาจ เป็น พลัง ของ ผู้ นำ ที่ แท้ จริง ผู้ นำ ที่ ไม่ อยู่ ใน ตำแหน่ง แต่ อยู่


ใน ใจ ของ ผู้ คน นัก ปรัท ตัว อีก อย่าง มาก อิเลียส เคย กล่าว ไว้ ว่า จง เป็น เหมือน โขด หิน ที่ คลื่น สาด มา ก็ เฉย และ เมื่อ นั้น ผ่าน ไป โขด หิน นั้น ก็ ยัง อยู่ ตรง นั้น ไม่ เคย หวั่น ไหว ศรีรัต คือ โขด หิน นั้น อยู่ ใน มุม ของ ตัว เอง ไม่ แข็งเกล้า แต่ มั่น คง ไม่ โดด เด่น แต่ ฝัง ลึก และ ใน ความ เงียบ ของ เธอ เธอ กลับ กลาย เป็น บท เรียน ที่ ผู้ หญิง ไทย รุ่น ใหม่ ควร ได้ เรียน รู้ การ เวลา ผ่าน ไป ผู้ คน เปลี่ยน ความ ทรง จำ ก็ จาง แต่ ชื่อ ของ เธอ กลับ ยัง คง อยู่ ใน หัว ใจ ของ ใคร หลาย คน อย่าง ไม่ มี ใคร ลบ ได้ ศิรัตน์ สุวดี


อาจ ไม่ ปรากฏ ใน หน้า หนังสือ พิมพ์ อีก ไม่ มี ภาพ ใหม่ ไม่ มี คำ ชี้ แจง ไม่ มี พื้น ที่ ใน ข่าว แต่ เธอ กลับ มี ที่ ว่าง ใน หัว ใจ ของ ผู้ คน จำนวน มาก ไม่ ใช่ เพราะ ยศ ไม่ ใช่ เพราะ ตำแหน่ง แต่ เพราะ ความ จริง ใจ ที่ เธอ เธอ เคย ให้ โลก ใบ นี้ ภาพ ของ เธอ ใน ชุด ไทย สี อ่อน เสียง พูด อ่อน โยน แวว ตา ที่ ไม่ เคย หลบ หลีก ล้วน กลาย เป็น ความ ทรง จำ ร่วม ที่ ยิ่ง นาน ยิ่ง ชัด เจน เธอ ไม่ ได้ อยู่ ใน ราชสำนัก อีก แล้ว แต่ เธอ อยู่ ใน ทุก บท สนทนา ที่ พูด ถึง ความ อด ทน ใน ทุก ตัว อย่าง ที่ สอน เรื่อง การ รู้ คุณ ค่า ใน ตัว เอง ใน ทุก ผู้


หญิง ที่ เลือก ความ สงบ แทน การ เอา ชนะ และ เมื่อ วัน หนึ่ง เด็ก รุ่น ใหม่ ถาม ว่า ศรีรัตน์ คือ ใคร เรา อาจ ตอบ เขา ว่า เธอ คือ ผู้ หญิง ธรรมดา ที่ เคย อยู่ ใน วัง หลวง แต่ จับ ไป ด้วย ความ สง่า งาม และ ยัง คง อยู่ ใน ใจ ของ ประชา ชน ด้วย ศักดิ์ ศรี ของ ความ เงียบ อย่า ประเมิน ค่า ความ สงบ ต่ำ เกิน ไป เพราะ ใน โลก ที่ เต็ม ไป ด้วย เสียง ความ เงียบ ของ เธอ คือ สิ่ง ที่ คน ทั้ง ประเทศ ยัง จำ ได้ หาก คุณ รู้ สึก ถึง บาง อย่าง ใน หัว ใจ เมื่อ ได้ ฟัง เรื่อง ราว ของ เธอ โปรด แบ่ง ปัน ความ คิด เห็น ของ คุณ ไว้ ใน คอมเมนต์


ความ ทรง จำ ของ เธอ อาจ เงียบ แต่ มัน ไม่ ควร ถูก กลม